Door de bomen

Bij aankomst aan de boshut valt het Lynn Van Royen meteen op dat aan tafel maar één stoel staat. Toch dringt het pas de volgende ochtend echt tot haar door dat ze geen gezelschap meer moet verwachten. Dat is schrikken want ze is totaal niet gewend om alleen te zijn. Normaal doet ze altijd alles samen met haar lief. Uiteindelijk slaagt ze erin de knop om te draaien en haar verblijf in het bos als een buitenkans te zien om er volop van te genieten eens misbaar te zijn. De gedachte aan haar zoon ontroert haar en herinnert haar eraan hoe belangrijk het is om elkaar vertrouwen te geven in het leven.